ŁASZCZÓWKA
Rezerwat Piekiełko
Rezerwat położony jest na terenie Roztocza środkowego. Zajmuje powierzchnię około 1,20 ha.
Utworzony został w 1962 r. w celu zachowanie skupiska głazów narzutowych w miejscowości Łaszczówka (pod Tomaszowem Lubelskim). Piaskowce krzemionkowe (piaskowiec batiatycki) częściowo ukryte są w ziemi. Największe z nich mają nawet 10 m obwodu.
Nazwa samego rezerwatu wiąże się z legendami, które tłumaczą diabelskiepochodzenie głazów. Ich duże znaczenie pod względem naukowym wynika z faktu, iż inne podobne podobne skupiska piaskowców są znacznie bardziej wyeksploatowane i zniszczone.
Do rezerwatu dojdziemy Szlakiem Historycznym - zielonym, który zaczyna się przy dworcu PPKS w Tomaszowie Lubelskim. Mijając most na rzece Sołokiji skręcamy w ulicę Chopina. Dalej mijamy wieś Sznury i polną drogą dochodzimy do kępy drzew - to właśnie jest niewielki rezerwat geologiczny Piekiełko.
Obszar rezerwatu porośnięty jest zwartym drzewostanem sosnowym z podszytem, który już prawie całkowicie przesłonił głazy. Ich ilość szacuje się w tym miejscu na około 68 sztuk. Położone są one w pierścieniu o średnicy około 50 metrów. Bloki skalne są częściowo porośnięte mchami i porostami.
Istnieją przesłania, że jest to prasłowiańskie miejsce kultu. Miejscowa ludność nazywa je także czasami Uroczyskiem.
PODHORCE
Neobarokowy kościół parafialny pw. Matki Boskiej Częstochowskiej w Podchorcach,
Parafia rzymsko-katolicka w Podchorcach (woj. lubelskie, pow. tomaszowski) erygowana została w 1919 r. w drewnianej świątyni (d. cerkwii unickiej, później prawosławnej), która spłonęła w 1920 r. Założenie i poświęcanie kamienia węgielnego pod nowobudowany kościół miało miejsce w 1921 r. Projekt autorstwa inż. arch. Aleksandra Gruchalskiego zatwierdzony został w 1924 r. przez Ministerstwo Robót Publicznych. Budowę prowadził proboszcz ks. Feliks Woźniak. Prace postępowały,
a równolegle budowano plebanię i budynki gospodarcze. Dla potrzeb budowy
uruchomiono także cegielnie. Świątynię konsekrował bp. Adolf Bożeniec Jełowiecki. W okresie niemieckiej okupacji, tj. w 1943 r., kościół zamieniono na magazyn. W czasie działań wojennych uszkodzony został dach i częściowo zakrystia. W roku 1944 naprawiono ściany zakrystii, a z pobliskiej plebanii zdjęto dachówkę, którą częściowo pokryto kościół.
Cały kompleks zabudowy kościelnej usytuowany jest na zboczu wzniesienia łagodnie opadającego na południe. Dojście do kościoła stanowi szeroką aleje obsadzoną świerkami, za którą znajdują się paradne schody prowadzące na cmentarz przykościelny. Na południowym zachodzie od kościoła umieszczona jest dwukondygnacjowa dzwonnica, na zachód murowana plebania z lat 30-tych w typie podmiejskiej willi, a na południowym wschodzie znajduje się ołtarz polowy.
Wyposażenie kościoła jest późnobarokowe, ołtarz główny dwudziestowieczny (wg projektu arch. Andrzeja Krzyżanowskiego z Krakowa, a wymurowany przez miejscowego murarza Michała Gremskiego z Kolonii Podhorce) z barokowymi rzeźbami czterech ewangelistów i tyluż aniołków oraz współczesnym obrazem Matki Boskiej Częstochowskiej. W nawie bocznej znajduje się ołtarzyk z XVIII w. z obrazem Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej (prawdopodobnie z miejscowej, spalonej cerkwii greckokatolickiej); ambona, prospekt organowy i część wyposażenia oraz utensyliów, z końca XVIII w. (wg informacji miejscowej przywieziona z zachodu Polski).
We wnętrzu znajduje się prezbiterium otwarte na nawę półkolistym łukiem tęczowym, nawy boczne otwarte do nawy głównej półkolistymi arkadami, wspartymi na oplastrowanych z czterech stron filarach. Chór muzyczny oparty jest na ścianie przeprutej trzema prostokątnymi otworami drzwiowymi z najszerszym pośrodku i mniejszych po bokach. Podziały ścian wnętrza przeprowadzone są za pomocą pilastrów (pomiędzy którymi otwory okienne) na które opływają gurty sklepienne. Wnętrze ozdobione jest polichromią podporządkowaną podziałom architektonicznym i formie sklepień.
Kościółek zlokalizowany jest w środkowej części wsi Podhorce, na północ
od lokalnej drogi z miejscowości Typin do Tomaszowa Lubelskiego.